ΩΡΑΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΟΠΕΡΑ

             ΝΙΚΟΣ ΚΟΛΕΣΗΣ

                                                                                

               ΩΡΑΙΑ

         ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

            

                      

             ΟΙ   ΜΑΓΙΣΣΕΣ

        ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

                         

                                  

                 ΟΠΕΡΑ

   1                                  

 
 Ο Αλέξανδρος μαζί με τον Οδυσσέα βρίσκονται πάλι στην παραλία της Θεσσαλονίκης, επέστρεψαν μέσα από

το άνοιγμα του μεγάλου χρόνου.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Πλατεία Αριστοτέλους

Ναυαρίνου, Τσιμισκή, Μητροπόλεως  

Άγιος Δημήτριος, Άνω Πόλη, Κάστρα.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Ένα νοσταλγικό τραγούδι

Ακούγεται από την Καλαμαριά

Σε αυτό το φοβερό ταξίδι του θανάτου,

Σε αυτό το φοβερό ταξίδι του χαμού.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Στη Σαλονίκη έζησα κάνοντας όνειρα.

Στη Σαλονίκη ξόδεψα τη ζωή μου

Περιπλανώμενος στα σκοτεινά σοκάκια

Και τους δρόμους.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Οι Μάγισσες χάθηκαν

ΔΕΝ ΘΑ εξαφανίσουν   άλλους ανθρώπους

Όσοι πρόλαβαν γλίτωσαν,

Κανείς δεν ξέρει ποιος έχει σειρά.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Οι Αρχάγγελοι φιλούν την πόλη

Περήφανη καθρεφτίζεται στο Θερμαϊκό,

Αντανακλώντας τον πολύχρωμο Εαυτό της.

Οδυσσέα   το η Κασσάνδρα εμφανίστηκε ΣΑΝ οπτασία

 μιλάει μέσα από το άνοιγμα- το Μέσα Χρόνο.

Ο Οδυσσέας   ΚΙ Ο   Αλέξανδρος ΕΙΝΑΙ τρελά ερωτευμένοι

με την ίδια γυναίκα.

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Ο Οδυσσέας κι ο Αλέξανδρος  

Κοιμήθηκαν με τη Σκιά μου.

Νόμισαν πως έγινα δική τους.

Η ψυχή μου είναι μια άγρια ​​θάλασσα

Ποτέ δεν ησυχάζει.

Μια φωτιά που καίει

Δείχνει το δρόμο του έρωτα και του θανάτου

Δείχνει το δρόμο της Αιώνιας Επιστροφής

Μέσα από το περάσματα Μεταθανάτου.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Ωραία Κασσάνδρα

Σε ψάχνουμε καιρό

Σχεδόν σε όλη μας τη ζωή,

Νοσταλγώντας τον ανείπωτο Έρωτα.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Φτερούγισμα του ανέμου

Έφερες το φως και τη συντριβή,

Γιατί τόσος πόνος τόσο δάκρυ

Στις μάχες του έρωτα.

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Μόνο η Νύχτα ξέρει

Το Αιώνιο Παράπονο της ψυχής μου.

Πεθαίνω και γεννιέμαι

Προσμένοντας την αληθινή Αγάπη.

Κανείς και τίποτα

Δεν συγκίνησαν την πολύπαθη ζωή μου,

Ένα τίποτα, ένα κενό ένα άδειο ρούχο

Ήταν η ζωή μου όλη, οι έρωτες

ΑΡΗΣ - ΑΛΕΞΗΣ

Δεν έζησες ποτέ το θαύμα του έρωτα

Για αυτό μιλάς έτσι

Για αυτό είσαι τόσο απογοητευμένη από τη ζωή

Και τους ανθρώπους.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Η Κασσάνδρα εξαφανίστηκε απότομα,

έρχεται κι φεύγει Απρόσκλητα

όπως ο Έρωτας χωρίς να ρωτάει κανέναν.

Ο Οδυσσέας   ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ συνεχίζουν μόνοι ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ πολύφημο Λιμάνι Της Μακεδονίας.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Οι Μάγισσες - οι Μάγισσες

Έρχονται οι Μάγισσες με ξέπλεκα μαλλιά,

κόκκινα χείλια κι νύχια γαμψά,

γεμάτες τρόμο έχοντας το πρόσωπο του θανάτου.

Οι τρομερές Ερινύες ψάχνουν αχόρταγες

Για θύματα, για ανόητους εραστές.

Οργισμένες θέλουν

Να χυθεί αίμα

Να καταλαγιάσει ο θυμός τους.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Κατεβαίνουν πετώντας από τα κάστρα,

Σκορπώντας τον όλεθρο και το θάνατο.

Οι άνθρωποι τρομαγμένοι κλείνονται στα σπίτια.

Για να μην συναντηθούν,

Αλίμονο σε όποιον βρεθεί μπροστά τους.

 ΑΛΕΞΗΣ

Αλλάζουν μόλις δουν άνδρες γίνονται όμορφες   

Να τους ξεγελάσουν,

Γλυκές και τρυφερές κάνουν τις αθώες  

Έπειτα έρχεται ο έρωτας,

Όταν είναι πλέον αργά.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Είμαστε αποφασισμένοι

Να αναμετρηθούμε μαζί τους.

Ως πότε θα κάνουμε πίσω

Ως πότε θα κρυβόμαστε

Και θα κάνουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτα.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Οδυσσέα τρέξε να χαθούμε  

Στους δρόμους του κέντρου.

Χαρούμενοι   πέρασαν   ΤΗ Χρυσή Πύλη 

Του Πανχρόνου όταν έφθασαν στην πλατεία

Της Αγίας Σοφίας.

   /////////////  

 Β Παγκόσμιος Πόλεμος -

Κατοχή - Αντίσταση - Απελευθέρωση.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Οδυσσέα

Εκμεταλλεύτηκες την Κασσάνδρα

Ήταν ευάλωτη, αδύναμη εξ 'αιτίας του πολέμου

Και προχώρησες ανενόχλητος.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Με αγάπησε

Ήρθε από μόνη της,

Με επέλεξε

Πώς να αντισταθείς σε μια τέτοια γυναίκα.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - ΑΡΙΑ

Κασσάνδρα

Έφερες στη ζωή μου

Το θάμβος, τη συντριβή.

Ίσια κι ευλύγιστη στον άνεμο

με απαλό δέρμα,

μακρύ λαιμό.

Λυγερόκορμη με ωραίο στήθος

Ποτέ δεν ησυχάζεις.

Αιώνιο θηλυκό

Ομόρφυνες τη ζωή μου.

Κασσάνδρα μ 'ακούς

Έρχονται σιδερόφρακτοι

Καβαλάρηδες

Πάνω σε λευκά άλογα

ΟΔΥΣΣΕΑΣ - ΑΡΙΑ

Κασσάνδρα

Ακούς Μ '

Χιλιάδες οι νεκροί

Στα πεδία του Έρωτα.

Πως κτυπάει η καρδιά

Η ψυχή μου

Ένας απέραντος κήπος

Του Παραδείσου.

Ακούω άγριο

Ποδοβολητό αλόγων

Το θάνατο που έρχεται.

Γύρω το άπειρο

Κι εσύ μια οπτασία

Κασσάνδρα μ 'ακούς

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ - ΑΡΙΑ- ΟΠΤΑΣΙΑ

Μόνη υφαίνω

Το θάνατό μου.

Ελευθερία - ελευθερία

Άνοιξαν οι πύλες

Της κολάσεως.

Ηχούν οι σάλπιγγες

Άρη - Αλέξανδρε

Μιλώ για την Αγάπη,

Ακούστε   ΤΟΝ παφλασμό

Των κυμάτων.

Ο έρωτας είναι Ανίκητος

Όποιος νικήσει

Αυτόν θα πάρω

Για άνδρα.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

Ο Έρωτας είναι Ανίκητος

Η Οπτασία - η Σκιά -το Φάντασμα της Κασσάνδρας

Εξαφανίζεται σιγά - σιγά.

Οι δυο φίλοι προχώρησαν στην κατεστραμμένη από

Τον πόλεμο Πόλη. Η Νύφη του Θερμαϊκού ήταν

Ένα φάντασμα του Εαυτού της. 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Οι Έλληνες έδωσαν τη ζωή τους

Για να υπερασπιστούν την Ελευθερία,

Έδωσαν ένα μεγάλο αγώνα.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Αλίμονο στις μάνες

Τα φέρετρα είναι αμέτρητα,

Ακολουθούν οι συγγενείς, οι φίλοι.

Ένα αβάσταχτο μοιρολόι ακούγεται παντού,

Σε όλη την πόλη

Ο πόνος είναι αβάστακτος.

ΑΛΕΞΗΣ

Εξαντλημένοι από την πείνα τις κακουχίες

δεν μπορούν να μεταφέρουν τους νεκρούς

Πάνω στα καροτσάκια.

Μόλις με δυσκολία περπατούν

Λες και μια αόρατη δύναμη

Τους κρατάει καθηλωμένους.

ΑΡΗΣ

Ούτε να τους θάψουν μπορούν

Περπατούν με δυσκολία.

Γέμισε η πόλη πτώματα,

Δεν ξέρουν τι να τα κάνουν

Το θέαμα είναι αποκρουστικό.

ΑΛΕΞΗΣ

Το φανταστικό λυκόφως κυρίευσε την πόλη

Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στην ομορφιά

Που ξεπηδάει μέσα από το θάνατο.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Τα σπίτια μοιάζουν άδεια κουφάρια

Μόνο τα μπορούσαν να διηγηθούν τις ιστορίες τους

Να αποκαλύψουν τα κρυμμένα μυστικά

Που κουβαλούν αιώνες τώρα.

ΑΛΕΞΗΣ

Οι άνθρωποι κατάντησαν μαριονέτες

Στα χέρια των ισχυρών,

Οι Γερμανοί έπληξαν την πόλη ανεπανόρθωτα

Σκορπώντας το θάνατο και την καταστροφή.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Οι Μάγισσες της Θεσσαλονίκης

Κυκλοφορούν ελεύθερες στην πολύπαθη πόλη.

Κάνουν όργια, απίστευτα πράγματα

Αλίμονο σε όποιον θνητό βρεθεί μπροστά τους.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Οι τρεις Μικροί Ήρωες

Άργησαν.

Μια δυνατή έκρηξη ακούγεται από το κέντρο της πόλης

Τεράστιες φλόγες ζώνουν ένα τετράγωνο στην Τσιμισκή.

Ο Γιάννου πυροδότησε τα εκρηκτικά

Τίναξε στον αέρα τη Γερμανική Εταιρεία.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Ένα τετράγωνο στην Τσιμισκή καίγεται ολόκληρο

Πήραν φωτιά τα διπλανά σπίτια και μαγαζιά.

ΑΛΕΞΗΣ

Πέθαναν όλοι μαζί

ΟΛΟΙ ΔΕΚΑΤΡΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

Ακόμα δεν πρόλαβαν να χαρούν τη ζωή.

Ο Βασίλης Γιάννου κι ο Στέφανος Ευθυμίου

Έρχονται τρέχοντας από την Αριστοτέλους

ΑΛΕΞΗΣ

Πέστε κάτω, γίνεστε στόχος

Πρέπει να προσέχετε

Έχετε άγνοια κινδύνου.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ

Είμαστε πολύ τυχεροί

Γλιτώσαμε την τελευταία στιγμή,

Μόλις που προλάβαμε να φύγουμε.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥ

Ο αδερφός μου ο Γιάννης

Δεν ήρθε?

Έφυγε πιο μπροστά

Άδικα τον ψάχνω.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ

Ο Γιάννης δεν πρόφθασε

Να βγει από το κτίριο.

Ανατινάχτηκε μαζί με τους εχθρούς.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Πολλοί Γερμανοί πέθαναν ακαριαία

Άξιζε η θυσία.

Αχ ΤΙ ΘΑ ΠΩ ΣΤΗ   δόλια ΤΗ   ΜΑΝΝΑ ΜΟΥ,

Μας περιμένει με Αγωνία

Πως θα την αντικρίσω.

Μας περιμένει με αγωνία,

Θα τρελαθεί από τον πόνο.

Δάκρια τρέχουν από τα μάτια του, κλαίει με αναφιλητά

ΑΛΕΞΗΣ

Οι συνεργάτες των Γερμανών πρόδωσαν την επιχείρηση

Μας περίμεναν

Κάποιος μίλησε από μέσα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥ- ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ

 Κανεις   ποτε

Δεν υπέταξε πραγματικά τους Έλληνες,

Πολέμησαν για την ελευθερία

Αγνοώντας το θάνατο.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥ

Ο λαός ξεχύθηκε αυθόρμητα στους δρόμους,

Στέφανε ακούς γίνεται χαμός

Κανείς δεν μπορεί να τους σταματήσει.

Ο Βασίλης κι ο Στέφανος σκέφτονται - μιλούν

Για μια φανταστική ιστορία,

Πως απελευθερώνεται η Θεσσαλονίκη.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ

Τσιμισκή - Μητροπόλεως

Αριστοτέλους, Αγία Σοφία

Πλατεία Ελευθερίας,

Ο κόσμος πλημμύρισε τη Νύφη του Θερμαϊκού

Γέμισε τους γύρω δρόμους.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Οι Θεσσαλονικείς γιορτάζουν

την απελευθέρωση της Πόλης,

Κάνουν σαν μικρά παιδιά

Αγκαλιάζονται, φιλιούνται, χορεύουν.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΕΥΘΥΜΙΌΥ

Ο Θίασος των νεκρών αδερφών παρελαύνει πάνω

Από την ιστορική Πλατεία,

Γιορτάζοντας μαζί με τον κόσμο.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ

Το Ίδιο κι οι ζωντανοί από κάτω

Προχωρούν περήφανοι το δρόμο του πεπρωμένου

Ελεύθεροι από τα δεσμά της τυραννίας.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Τα σώματα των αποκεφαλισμένων τραγουδούν ελεύθερα

Χορεύουν ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΕΣΑ Από   όλες

Τις διαστάσεις του χρόνου.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Δάση ολόκληρα από ακέφαλα κορμιά κινούνται αέρινα

φανερώνουν ένα απαράμιλλο θέαμα,

Καταργώντας το διάστημα.

ΑΛΕΞΗΣ

ΣΑΛΟΣ, ΑΛΑΛΑΓΜΟΣ, ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Όλοι μαζί ζωντανοί νεκροί

Βαδίζουν στη μεγάλη Πλατεία,

Όλοι μαζί ενωμένοι, ένα σώμα μια ψυχή.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Το αίμα των νεκρών αδερφών ζητάει δικαίωση

Κουράγιο αδέρφια κουράγιο

Δεν ολοκληρώθηκε ακόμη ο κύκλος του θανάτου

Έχουμε δρόμο ώσπου να φθάσουμε

Στην πραγματική ελευθερία.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Μόνο ο Κόκκινος Κώδικας

Θα αποκαλύψει τα μυστικά του πολέμου,

Ο Κώδικας της Θεσσαλονίκης κρύβει πολλές αλήθειες.

ΑΛΕΞΗΣ

Φυλάγεται καλά σε κρύπτη στη Βενετία.

Εκεί θα βρούμε τις απαντήσεις

Που ψάχνουμε και μας βασανίζουν απελπιστικά.

ΜΑΡΚΙΑΝΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

Η Ο ΚΩΔΙΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Τα παγωμένα κανάλια είναι οι καθρέφτες της Βενετίας.

Οι βάρκες, οι γόνδολες, τα πλεούμενα στέκονται

Ακινητοποιημένα από τον πάγο.

Η Θεά Ομίχλη σκέπασε σαν νυφικό σεντόνι την πόλη

Του Αγίου Μάρκου.

Οι σκύλοι αλυχτούν πεινασμένοι ενώ οι περίφημες γάτες

Της Βενετίας μπαίνουν γρήγορα στα σπίτια από το κρύο.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Οι τρεις, ο Αλέξανδρος, ο Άρης κι η Κασσάνδρα

Περιπλανιούνται στη Βενετία.

Η χιονοθύελλα αποπροσανατολίζει τους ταξιδιώτες

Αλέξη, Κασσάνδρα τριγυρνάμε στη μυθική Βενετία

Κάνοντας κύκλους γύρω από τον εαυτό μας.

Μάταια ψάχνουμε το μίτο της Αριάδνης

Ακολουθούμε το άρωμα μιας ανύπαρκτης γυναίκας.

ΑΛΕΞΗΣ

Νιώθω σαν τον Μινώταυρο

Παρά σαν τον Θησέα,

Στα λαβυρινθώδη σοκάκια της Σινιορίας.

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Τα παλάτια ορθώνονται παραμυθένια

Έχουν απίστευτη ιστορία,

Περίτεχνα φτιαγμένα κρύβουν πολλά μυστικά

Και μνήμες.

Κάνουμε ΤΗΝ ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΒΟΛΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ας την απολαύσουμε λίγο,

Ξεχάστε για λίγο τα προβλήματα.

Η Κασσάνδρα κοιτάζει γύρω εντυπωσιασμένη.

Η εκκλησία του Αγίου Μάρκου καθρεφτίζεται

Στα παγωμένα νερά. Το μυτερό Κωδωνοστάσιο

Συμπληρώνει το φανταστικό θέαμα ενώ το ροδόχρωμο

Παλάτι των Δόγηδων δεσπόζει μαγικό.

Οι τρεις ισορροπούν δύσκολα, γλιστρούν κι πέφτουν κάτω

Ξεσπώντας σε γέλια, παίζουν σαν μικρά παιδιά.

///////////////////////

ΟΔΥΣΣΕΑΣ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Πόσο σ 'αγάπησα μέχρι θανάτου

Πόσο σ 'αγάπησα, πόσο σ' αγάπησα.

ΧΟΡΟΣ - ΦΙΛΟΙ

Ο Οδυσσέας κρατάει μαχαίρι

Έρχεται η τελική σύγκρουση.

ΑΛΕΞΗΣ

Δεν το πιστεύω

Πως κρατάς μαχαίρι,

Τι προσπαθείς να κάνεις

Να φοβηθώ.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Ήρθε η ώρα

Να αναμετρηθούμε οι δυο μας.

Τόσος πόνος, τόσο δάκρυ

Στον κόσμο με τις μεγάλες Αυταπάτες.

ΑΛΕΞΗΣ

Οι διαφορές μας είναι αγεφύρωτες

Κρίμα, κρίμα δεν το κατάλαβε

Γιατί δεν μιλούσες !!!

Ο Οδυσσέας επιτίθεται στον Αλέξανδρο κρατώντας μαχαίρι. Φωνάζει, ουρλιάζει άγρια ​​καθώς τρέχει εναντίον του. Οι άνθρωποι μένουν άναυδοι, έντρομοι βγάζουν επιφωνήματα Τρόμου.

 Ο Αλέξανδρος αποφεύγει επιδέξια από το φίλο του.

ΑΛΕΞΗΣ

Οδυσσέα

Τι σ 'έπιασε

Τρελάθηκες

Είμαστε αδερφικοί φίλοι,

Μην το ξεχνάς.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Τόσα χρόνια

Περίμενα αυτή τη στιγμή,

Τόσο χρόνια περίμενα αυτή την αναμέτρηση

Ζούσα στη σκιά σου.

ΑΛΕΞΗΣ

Άρη ηρέμησε

Τι πας να κάνεις,

Για λογικέψου

Είμαι ο Αλέξανδρος ο φίλος σου.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Ήρθε η ώρα να δούμε

Ποιος είναι καλύτερος

ΑΛΕΞΗΣ

Είναι μάταιο

Δεν υπάρχει λόγος να συγκρουστούμε.

Γνωριζόμαστε τόσο καλά,

Ο ένας ξέρει τα προτερήματα

Και τα ελαττώματα του άλλου,

Δεν είναι ώρα για τέτοιες κουβέντες.

ΟΔΥΣΣΣΕΑΣ

Τόσα χρόνια υπέμενα

Την δήθεν ανωτερότητά σου,

Ζούσα στη Σκιά σου

ΑΛΕΞΗΣ

Πάντα σε θεωρούσα φίλο

Γιατί δεν έλεγες τι σε πείραζε,

Τι σε ενοχλούσε,

Είμαι βέβαιος πως θα βρίσκαμε την άκρη.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Τι να πω αλαζονικό τέρας

Ποτέ δεν κοίταξες πέρα ​​από το υπερτροφικό εγώ σου,

Ποτέ δεν κοίταξες πέρα ​​από τον εαυτός σου,

Τα συμφέροντα, ότι σε βόλευε.

ΑΛΕΞΗΣ

Οδυσσέα- Οδυσσέα

Δεν έκανα τίποτα επίτηδες,

Νόμιζα πώς με καταλάβαινες

Πως συμφωνούσες.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Έχεις την ευκαιρία να αποδείξεις

Ποιος είσαι

Τι περιμένεις.

ΧΟΡΟΣ - ΦΙΛΟΙ

Φίλοι

Κάντε πίσω.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Γιατί δεν μονομαχείς.

ΑΛΕΞΗΣ

Δεν θέλω να χτυπηθώ μαζί σου.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Θα κερδίσεις τα πάντα

Όπως και την Κασσάνδρα.

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ - ΟΠΤΑΣΙΑ

Δεν ξέρω ποιον να διαλέξω

Αγαπώ κι τους δυο

Δεν θέλω να πεθάνει κανείς για μένα

Είναι άδικο, άδικα δεν θα το αντέξω,

Βρέθηκα στην μέση του κυκλώνα.

ΑΛΕΞΗΣ

Πέταξε το στιλέτο

Καλύτερα να πλακωθούμε στο ξύλο,

Κι όποιος νικήσει.

Ο Οδυσσέας ορμάει σαν τρελός εναντίον του,

Κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει.

ΦΙΛΟΙ ΟΔΥΣΣΕΑ

Είναι άδικο- ​​άδικο.

ΑΛΕΞΗΣ

Οδυσσέα

Κρατάω μαχαίρι

Κάνε πίσω

Μην τρέχεις καταπάνω μου σαν τρελός.

Ο Οδυσσέας έπεσε με φόρα πάνω στον Αλέξανδρο

Καρφώνοντας το μαχαίρι στην καρδιά του.

Ο Αλέξης σε μια τελευταία προσπάθεια να σωθεί

Σήκωσε το χέρι κι κάρφωσε το μαχαίρι στο πλευρό

Του φίλου του.

Κι ΟΙ ΔΥΟ ΝΑ άρχισαν φωνάζουν ΚΑΙ ΝΑ  ουρλιάζουν συγκλονισμένοι.

ΑΛΕΞΗΣ

Οδυσσέα

Τι έκανες

Είμαστε φίλοι.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Γύρισαν τα μυαλά μου

Δεν ήξερα τι έκανα

Δεν ήμουν ο εαυτός μου.

ΑΛΕΞΗΣ

Τι έφταιξε

Έπρεπε να μου πεις

Γιατί κρατούσες μέσα σου

Τόσα άσχημα πράγματα.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Κρυώνω

Τρέμω ολόκληρος,

Ένα απίστευτο ρίγος με διαπερνάει.

ΑΛΕΞΗΣ

Το αίμα τρέχει ασταμάτητα ποτάμι

Η πληγή είναι μεγάλη, αγιάτρευτη.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Ένας ΑΛΛΟΣ   ΤΟ έκανε Όχι Ο Εαυτός ΜΟΥ

Σφίξε με γερά, παθαίνω, πεθαίνω.

Ήταν γραφτό, μοιραίο να συγκρουστούμε,

Δεν το ήθελα, δεν το ήθελα.

ΑΛΕΞΗΣ

Ο τελευταίος ασπασμός

Κλαις, κλαις  

Οδυσσέα κλαις,

Ποτέ δεν είπες τι σε πλήγωσε,

Έπρεπε να ξέρω, θα βρίσκαμε τη λύση.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Μάζευα μέσα μου πολύ μίσος

Απίστευτη ζήλια, κακία.

Ήταν αδύνατο να ελέγξω τον Άλλο Εαυτό

Αυτόν που δεν ξέρουμε

Και όμως μας κατευθύνει,

Μας οδηγεί σε απίστευτα ωραία πράγματα

Μια και σε μοιραίες, τραγικές πράξεις.

ΑΛΕΞΗΣ

Άδικα χτυπηθήκαμε

Άδικα πεθαίνουμε.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Για ένα τίποτα

Μόνο οι Ιδέες έχουν αξία.

ΑΛΕΞΗΣ

Για την Κασσάνδρα την ωραία μάγισσα

Που έκλεψε τα μυαλά μας

Μας έκανε άλλους ανθρώπους.

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ - ΑΡΙΑ - ΟΠΤΑΣΙΑ

Αλέξανδρε

'Αγάπησα, μ' Σ ακούς

Άρη

Πεθαίνω για Σένα.

Οι Μάγισσες της Θεσσαλονίκης

Θα μ 'ακολουθούν

Σε όλη μου τη ζωή.

Υπέροχοι άνθρωποι

 ιδανικοί εραστές,

Θα σας θυμάμαι

Και θα σας νοσταλγώ

Κάθε μέρα.

Ο θρήνος είναι αβάσταχτος

Πεθαίνω - πεθαίνω

Κι για τους δυο

ΑΛΕΞΗΣ

Οδυσσέα

ΜΕ χτύπησες   ξυστά

Στα πλευρά

Δεν είναι τίποτα.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Αλέξη

Το αίμα τρέχει ασταμάτητα.

ΑΛΕΞΗΣ

Κουράγιο

Δεν θα σ 'αφήσω να πεθάνεις

Στα χέρια μου.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Πονάω - πονάω

Δεν αντέχω άλλο.

Δεν ήθελα

Να σε σκοτώσω.

ΑΛΕΞΗΣ

Αμύνθηκα από ένστικτο

Δεν είχα σκοπό να σε πληγώσω.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Ευωδιάζει ο αέρας

Είμαι ήδη Αλλού,

μακριά πολύ μακριά από εδώ.

ΑΛΕΞΗΣ

Χτύπησα το φίλο μου, τον αδερφό

Κανείς δεν θα το δεχτεί,

Κανείς δεν θα το καταλάβει.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Άκου, άκου

Τι υπέροχη μουσική

Με καλούν και με φωνάζουν

Στο άλλο κόσμο, στο μυστήριο του Αγνώστου.

ΑΛΕΞΗΣ

Οδυσσέα

Δεν θα αφήσω να σε πάρουν

Μείνε- μείνε μαζί μου

Έχουμε ακόμα πολλά να κάνουμε.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Πετάω - πετάω

Φτερουγίζει η ψυχή μου

Έγινα φως, ταξιδεύω το Σύμπαν,

Το άνοιγμα του μεγάλου χρόνου.

Ω !! Αλέξανδρε είναι υπέροχα

Δεν μπορείς καν να φανταστείς

Που βρίσκομαι !!! Που είμαι !!!

Ο Οδυσσέας ξεψυχάει στην αγκαλιά του Αλέξη,

Αυτός σφίγγει γερά το φίλο του παραμιλώντας

Συγκλονισμένος.

ΑΛΕΞΗΣ